Dobry łotr. Tajemnica miłosierdzia

Od dawna chciałem napisać książkę o Dobrym Łotrze. Gromadziłem pomysły, robiłem notatki i oto Opatrzność, dzięki niezwykłemu zbiegowi okoliczności, postawiła na mojej drodze Yves’a Carrera, świeckiego z Francji, który od ponad trzydziestu lat dokładał starań, by znano, kochano i modlono się przez wstawiennictwo Dobrego Łotra. Przyjechał do Quebecu. Długo rozmawialiśmy; podzieliłem się z nim moim pomysłem. Żywo mnie zachęcał, utwierdzając w przekonaniu, że nadszedł właściwy czas, i że mógłby, dzięki swojej dokumentacji i pomysłom, pomóc mi w wykonaniu tej pracy. Francja i Nowa Francja zjednoczone w opatrznościowym spotkaniu i dążeniu, by w Kościele lepiej poznano Dobrego Łotra i modlono się przez jego wstawiennictwo! Dlaczego jednak trzeba lepiej poznać Dobrego Łotra i modlić się przez jego wstawiennictwo?
Pod koniec 1997 roku Teresa od Dzieciątka Jezus została ogłoszona doktorem Kościoła. Ta, która ofiarowała swoje życie za największych grzeszników, niewierzących i ateistów, ta, która chciała siedzieć przy jednym stole z grzesznikami i dzielić ich los, by im wyjednać miłosierdzie. Teresa stoi u progu naszego świata trawionego przez ateizm. Wydaje się być, bardziej niż kiedykolwiek, doktorem miłości miłosiernej. Ponadto papież Jan Paweł II beatyfikuje siostrę Faustynę Kowalską, również wielką apostołkę miłości miłosiernej, której Jezus objawił:
Pragnę, aby kapłani głosili to wielkie Miłosierdzie moje względem grzeszników. Niech się nie lęka zbliżyć do mnie grzesznik! Palą mnie płomienie Miłosierdzia, chcę je wylać na dusze ludzkie. Choćby dusza była jak rozkładający się trup, choćby po ludzku już nie było wskrzeszenia i wszystko było stracone, nie tak jest po Bożemu! Nie ma nędzy, która by mogła się mierzyć z Miłosierdziem moim, ani go wyczerpie nędza, gdyż z chwilą udzielania się, powiększa się… Córko moja, nie ustawaj w głoszeniu Miłosierdzia mojego. Powiedz moim kapłanom, że zatwardziali grzesznicy kruszyć się będą pod ich słowami, kiedy będą mówić o niezgłębionym Miłosierdziu moim, o litości, jaką mam dla nich w sercu swoim.
Jest czymś zupełnie oczywistym, że przesłanie, które przekazuje nam Dobry Łotr, mówi właśnie o Bożym miłosierdziu! Pozwala mu ono przejść w jednej chwili od najgłębszego upadku do największej świętości. Fakt wyjątkowy w historii zbawienia. Czyni go pierwszym „kanonizowanym”, pierwszym, dla którego otwierają się bramy raju.
Epizod z Dobrym Łotrem całkowicie odwraca naszą skalę wartości. Bóg wcale nie potrzebuje naszych cnót, ale raczej naszej pustki i ubóstwa, by wypełnić je swoim miłosierdziem. Brzydzi się naszym samouwielbieniem, oczekuje od nas raczej dziecięcego zawierzenia. Jego miłosierdzie, jak strumień, który występuje z brzegów, chce po brzegi wypełniać naszą nędzę. Bogu podoba się okazywać swoją moc w słabości najmniejszych.
Na początku XX wieku podobało Mu się dać światu za wzór małą świętą Tereskę. Niestety! Zniekształcano jej obraz, przedstawiając jej doktrynę jako dziecinną i pretensjonalną. Tymczasem należy łączyć jej duchowość z duchowością Dobrego Łotra, ponieważ są one tym samym.
Pisząc te strony, pragnąłem jedynie przyczynić się do tego, by poznano jedynego świętego, którego kanonizował sam Jezus, by kochano go i modlono się przez jego wstawiennictwo. Czy ogłoszenie świętej Teresy od Dzieciątka Jezus doktorem Kościoła nie mogłoby stać się okazją do ukazania światu „małej drogi” świętego Dobrego Łotra, który zwraca się do tych wszystkich łotrów, którymi jesteśmy? Ta droga całkowitego zaufania miłosierdziu powinna przywrócić Dobremu Łotrowi należne mu miejsce w chrześcijańskiej pobożności.
Dzięki postępowi studiów nad Pismem Świętym stanie się światło i nadejdzie jego czas. W czasach szalejącej przemocy dobrze jest prosić Dobrego Łotra o wstawiennictwo za tymi duchowymi ślepcami, jakimi jesteśmy, za wszystkimi szczerze skruszonymi grzesznikami. Ten poraniony świat musi nauczyć się od nowa mówić prawdziwie „Kyrie eleison!”.
Święty Dobry Łotrze, módl się za nami!

André Daigneault

***

André Daigneault urodził się w Montrealu w robotniczej dzielnicy Saint-Henri. Dzieciństwo i młodość spędził w Verdun, ukończył szkołę średnią Ecole Richard. Dość chorowity w dzieciństwie, stał się niestrudzonym czytelnikiem. Interesowało go wszystko – powieści, poezja, psychologia. Przez kilka lat pracował dla kanadyjskiego koncernu Seagram, jednocześnie uczęszczając na wykłady z poezji i literatury na Uniwersytecie w Montrealu; brał udział w pracach grupy teatralnej, a w wielu dziewiętnastu lat opublikował pierwsze wiersze.
Około dwudziestego roku życia na nowo odkrył Boga. To odkrycie dogłębnie go przemieniło. Wyjechał wtedy z Montrealu do Quebecu, gdzie razem z grupą świeckich konsekrowanych zaangażował się w apostolat ludowy.
André Daigneault od dwudziestu pięciu lat prowadzi różnorodną działalność. Był kolejno redaktorem naczelnym czasopisma „Je Crois” [„Wierzę”], świeckim konsekrowanym, a od 1982 roku księdzem, wieloletnim animatorem ruchu La Rencontre [„Spotkanie”], kaznodzieją i doradcą, utalentowanym poetą i pisarzem. Posiada dość szczególny dar popularyzatorski.
Jest autorem wielu książek, m. in. Od serca z kamienia do serca z ciała. Był wicedyrektorem i głównym dyrektorem Instytutu Świeckiego Piusa X, a teraz zajmuje się przede wszystkim prowadzeniem rekolekcji oraz indywidualnymi spotkaniami i pisaniem.
Freud mawiał, że poeta potrafi intuicyjnie uchwycić w ludziach to, co on sam jest w stanie zrozumieć po paroletnich badaniach. Ten właśnie rodzaj intuicji charakteryzuje André Daigneault.