Jurodiwi. Święci głupcy

Chrystus prosi nas dziś, byśmy stali się głupcami, jakich świat nie widział:
– abyśmy dotknęli szaleństwa krzyża – mądrości Bożej;
– abyśmy poznali pokój skruszonego serca;
– abyśmy przyjęli odwagę potrzebną do głoszenia Ewangelii swoim życiem.

Określenie юродивый jest najczęściej tłumaczone na języki obce wyłącznie w wymiarze ewangelicznym, co sprawia, że gubi pewien aspekt pierwotnego znaczenia, pewną unikalność wyrażoną w słowie równie niecodziennym jak zjawisko, które definiuje. W języku polskim najczęściej mówi się o Bożym, Chrystusowym lub świętym szaleńcu, obłąkańcu czy głupcu.
Catherine Doherty w swojej książce przekłada koncepcję jurodstwa na język specyficznych dla siebie wizji i adaptuje ją do współczesności. Koncepcja ta jest dla niej jedynie inspiracją, zatem nie należy zestawiać rozważań autorki z teologicznym ujęciem zjawisk, o których pisze.
W swojej adaptacji Catherine nie nawiązuje też bezpośrednio do historycznych jurodiwych, dlatego większość używanych w książce wyrażeń – między innymi holy fool, holy foolishness, a fool for Christ – tłumaczyłam w spójności ze sformułowaniami z Pierwszego Listu do Koryntian (według Biblii Tysiąclecia, wyd. V): „głupi dla Chrystusa”, „głupstwo głoszenia słowa”. Tam, gdzie kontekst sugerował takie rozwiązanie, posługiwałam się określeniem nieco bardziej ogólnym: „szaleństwo dla Chrystusa”. Termin jurodiwy zastosowałam natomiast w Posłowiu, które jest krótką charakterystyką jurodstwa.

Katarzyna Dudek