Głos Karmelu 2/2025 (102)

Drugi, jesienno-zimowy numer „Głosu Karmelu” obecnego Roku Wielkiego Jubileuszu pragniemy poświęcić postawie wdzięczności. To jedna z najpiękniejszych cech ludzkiego serca. Kiedy prześledzicie uważnie artykuły zawarte w tym numerze, zobaczycie, jak zadziwiająco zgodne są w tej kwestii nauka psychologii i przesłanie chrześcijańskiej wiary. „Za wszystko dziękujcie; taka jest bowiem wola Boża w Chrystusie Jezusie względem was”. Tak pisze do Tesaloniczan św. Paweł.
Praktykowanie wdzięczności nie zawsze jest dla nas łatwe i oczywiste. Czasami nie wiemy, jak ją wyrazić, często o niej zapominamy i w codziennym pośpiechu zostawiamy ją na koniec dnia, a potem… zasypiamy, zapominając podziękować. A wdzięczność jako postawa naszego serca może być przecież tak prosta… Dziękując za wszystko, co się w naszym życiu wydarza, za ludzi, których spotykamy, za dar przyrody, która nas otacza, za nasze relacje przyjaźni i miłości, za naszych bliskich lub zwyczajnie za nieznajomych mijanych na ulicy lub spotkanych w sklepie bądź autobusie, odwracamy się od pokusy egoistycznego skupiania się na sobie i wciąż na nowo analizowania siebie i swoich problemów we własnej głowie. Bycie wdzięcznym wyzwala nas z nas samych oraz otwiera na Boga i innych. To z kolei uczy nas pokonywać lęk, wlewa w serce pokój i radość. Zadziwiające, jak wiele darów Bóg związał z postawą wdzięcznego serca.
Zachęcam Was wszystkich do codziennego praktykowania wdzięczności. Sposobów na to jest tysiące, a każdy z nas może przecież wciąż na nowo stawać się odkrywcą nowego, własnego sposobu okazywania wdzięczności…
I pamiętajmy, że wcale nie musimy poszukiwać jej daleko, bo często okazuje się, że najpiękniejsza wdzięczność dotyczy tego, co takie proste, zwykłe, bliskie i pozornie oczywiste w naszym codziennym życiu.

Paweł Urbańczyk OCD

Redaktor naczelny