Droga krzyżowa ze sł. Bożą Kunegundą Siwiec

„PAN JEZUS: Bież drogą miłości do Mnie, a nie zatrzymuj się na niepotrzebnych myślach i rozmowach. Bądź wolnego umysłu, a nie obciążaj się troskami ciała; miej serce wolne, bo chcę, abyś się jak najczęściej łączyła ze Mną. Córko moja, umartwiaj się. Umartwienie daje siłę do przezwyciężenia się i do cierpliwości, i do ofiar. Nie obawiaj się. Większa jest zasługa, jeśli się robi [coś] z wiary i ufności, niż gdyby to cudem było poświadczone”.

„Miejsce mojego miłosierdzia i odpoczynku”

Droga krzyżowa może być drogą miłości, na której uczymy się kochać siebie, innych ludzi, a nade wszystko Boga, naśladując Jezusa. Nasz Zbawiciel właśnie z miłości do nas i do Boga Ojca podjął okrutną mękę, by nam otworzyć niebo, a Jemu przyprowadzić z powrotem ukochane dzieci, które pogubiły się na drogach życia. Pragnie, byśmy rozważając kolejne stacje drogi krzyżowej, stawali się dla Niego „miejscami miłosierdzia i odpoczynku”.

KUNEGUNDA SIWIEC (1876–1955), tercjarka karmelitańska, mistyczka i służebnica Boża. Całe życie spędziła w Stryszawie. W wieku dwudziestu lat złożyła prywatny ślub czystości. Obdarowana była łaską słyszenia głosu Jezusa, Maryi i świętych. Notatki z jej rozmów duchowych spisał ks. Bronisław Bartkowski. Ukazały się pt. Miejsce mojego miłosierdzia i odpoczynku (1995).