Miejsce mojego miłosierdzia i odpoczynku. Nadprzyrodzone oświecenia Sł. Bożej Kunegundy Siwiec

Oddając do rąk Czytelnika tę książkę, wypełniam przyrzeczenie złożone Bogu w 1987 r. Czuję się jedynie nieudolnym narzędziem w Jego rękach. W sposób prawie dowcipny odpowiedział bowiem Bóg na moje twierdzenie, że ,,dziś świętych nie ma, a jeżeli są, to ukaż mi Boże choć jednego”. Pan usłyszał mój głos i z całą hojnością prowadzi mnie teraz „od świętego do świętego”.
Kilkuletnia medytacja rozmów Pana Jezusa z Kundusią Siwiec i spisywanie świadectw osób znających ją sprawiły, że zachwyciłam się „Małą drożyną miłości”, zaś Pan całkowicie odmienił również moje życie, wprowadzając mnie na tę drożynę.
Słowa wdzięczności kieruję do wszystkich, którzy mnie wspierali modlitwą, życzliwością, radą, zachętą i uczyli poruszać się w nieznanej mi dotąd dziedzinie mistyki.
Dziękuję wszystkim kapłanom i siostrom zakonnym, którzy służyli mi nieocenioną pomocą w pracy nad redakcją książki. Szczególna wdzięczność należy się ojcom: Joachimowi Barowi OFM, Otto Filkowi OCD, Sebastianowi Ruszczyckiemu OCD, siostrze Marii Immakulacie Adamskiej OCD, ks. Krzysztofowi Czerwionce CR oraz Siostrom Zmartwychwstankom z Domu w Siwcówce.
Osobno pragnę podziękować Pani Franciszce Bartkowskiej, która upoważniła mnie do opublikowania notatek swojego brata, ks. Bronisława Bartkowskiego, kierownika duchownego Kundusi Siwiec.
Wiele lat czekały słowa Pana Jezusa na druk, aż zebrała się grupa osób. Oni uwierzyli tym słowom i dzięki ich ofiarności można tę książkę wydać. Zbyt długa jest lista osób, by ją tu wyszczególniać. Niechaj więc Pan, który zna ich imiona, odpłaci im łaskami.
Wydawca zrezygnował z włączenia do pierwszego wydania biografii Kundusi Siwiec, która będzie wydana w osobnym opracowaniu, uważając, że wstęp ks. Bronisława Bartkowskiego jest dostateczną informacją o tej, której serce Pan Jezus wybrał na „Miejsce swojego odpoczynku i miłosierdzia”. Szanując wolę ks. B. Bartkowskiego pozostawiono chropowatości stylu, poprawiając jedynie błędy maszynowe. W nawiasach kwadratowych dodano od redakcji słowa uzupełniające, a to w celu łatwiejszego zrozumienia tekstu. Jeżeli czasami zatrzyma czytelnika jakieś z pozoru niejasne sformułowanie tzn., że Pan chce mu odsłonić jakiś głębszy sens.
Miejsce mojego miłosierdzia i odpoczynku to książka ukazująca niepojętą miłość Zbawiciela do grzesznika, który krocząc drogą dziecięctwa duchowego, może dojść do wielkiego zjednoczenia z Jezusem.
Kiedy czyta się sercem słowa, którymi Pan Jezus zwracał się do prostej kobiety, wychowanej w przepięknej scenerii Beskidu Makowskiego, cisną się na usta słowa modlitwy Pana Jezusa: „Wysławiam Cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi, że zakryłeś te rzeczy przed mądrymi i roztropnymi, a objawiłeś je prostaczkom…” (Mt 11,25).
Panie błogosław tym, którzy przyczynili się do wydania tej książki, jak i tym, którzy wezmą ją do ręki, aby ich serca stały się dla Ciebie miejscem miłosierdzia i odpoczynku.

Helena Faustyna Stańczyk