Świadek miłości Boga i człowieka [KŻ 09]

Spotkanie ze Sł. B. Teresą Kierocińską oznacza spotkanie najpierw z tercjarką III Zakonu Karmelitańskiego a potem Współzałożycielką, wraz ze Sł. Bożym O. Anzelmem Gądkiem, Zgromadzenia Sióstr Karmelita­nek Dzieciątka Jezus. Hasło naszego sympozjum zawiera w tytule „Matka Za­głębia”. Wskazuje ono na początek tego wielkiego dzieła i niejako na ośro­dek zarówno jej życia jak i życia Zgromadzenia, które tam właśnie ma swój dom generalny. O ile „Zagłębie” jest kategorię geograficzną i oznacza kon­kretne miejsce wspaniałomyślnej posługi Matki Teresy, o tyle „matka” ozna­cza podstawową misję kobiety. W naszym przypadku misję na płasz­czyźnie nadprzyrodzonej, która jednak skierowana jest na dobro całego człowieka. Matka Teresa Kierocińska okazała się praw­dziwą matką nie tylko dla biedoty Zagłębia, ale także dla sióstr własne­go Zgromadzenia. Czy­tając jej listy emanujące wprost szczerą troską i ży­wym zaintereso­waniem sytuacją poszczególnej siostry, otrzymujemy żywe świadectwo tego, jak Dobra Nowina promieniuje przez człowie­czeństwo, w nim się wyraża i w nim objawia dobroć Ojca Niebieskiego.
Myślę, że w Matce Teresie Kierocińskiej Siostry Karmelitanki Dzie­ciątka Jezus mogą odnaleźć najpiękniejszy komentarz nawet do najnow­szych dokumentów Kościoła o życiu konsekrowanym. Kiedy Kościół ukazuje nam dziś piękno życia konsekrowanego, dobrze odczytanego i prze­żytego, opiera się na świadectwie życia takich osób jak Matka Tere­sa. Dlatego często słyszy się o wielkich zakonnikach z minionych dzie­sięcioleci: wyprzedził, wyprzedziła naukę Soboru Watykańskiego II. Nie potrzebujemy tego powtarzać w tym wypadku, chociażby można, dlatego, że Kościół nigdy nie oderwał się od Ewangelii, która w każdej epoce znaj­duje nowe wcielenia. Magisterium Kościoła wydając nowe doku­menty pilnie czyta historię ludzi świętych. Jego współczesna nauka nie spada nieoczekiwanie z biurek watykańskich kongregacji, ale stanowi syntezę zarówno przeszłości, jak i wymagań obecnej chwili.
Tekst publikujemy w serii „Karmel żywy”, by nawet wizualnie włą­czyć Matkę Teresę Kierocińską w nurt nauczania wybitnych mistrzów Karmelu i ukazać jeszcze inne oblicze żeńskiego Karmelu, który może być równie płodny za klauzurą, co biedoty świata. Publikowany tutaj tekst zawiera referaty wygłoszone podczas sympo­zjum 3 czerwca 2006 r. oraz doda­tek w postaci studiów dołączonych w cza­sie późniejszym. Daliśmy mu tytuł: „Świadek miłości Boga i człowieka”. Może brzmi zbyt ogólnie, ale na pew­no oddaje prawdę Matki Kierocińskiej. Inny pozy­tyw tego ogól­nego tytułu dotyczy zasięgu jej misji. Każdy człowiek, nie­za­leż­nie od szczegó­łowego powołania, powinien być świadkiem Boga i uka­zywać człowieczeństwo, które jest owocem otwartości na Dobrą Nowinę.
Oby to świadectwo stało się inspiracją do rzucenia w obieg oso­bis­tych talentów tak, by i o nas, niezależnie od stanu życia, można było kiedyś powiedzieć tak jak o Matce Kierocińskiej: świadek Boga i człowieka.

 Jerzy Wiesław Gogola OCD