Droga krzyżowa ze świętą Elżbietą od Trójcy Świętej

„«Wciąż pędzę naprzód», wołał św. Paweł; tak i my powinniśmy codziennie schodzić po tej ścieżce do Przepaści, którą jest Bóg. Pozwólmy ześliznąć się po tym stoku z ufnością pełną miłości. «Przepaść przepaści przyzywa». To właśnie tam, na dnie dokona się boskie zderzenie, kiedy to przepaść naszej nicości, naszej nędzy, znajdzie się twarzą w twarz z Przepaścią miłosierdzia, niezmierzoności wszystkiego – Boga. Tam znajdziemy moc, aby umrzeć sobie i, tracąc nasz własny ślad, zostaniemy przemienieni w miłość… «Błogosławieni, którzy w Panu umierają!»”.

święta Elżbieta od Trójcy Świętej

Boimy się cierpienia, gdyż ujawnia, że nie jesteśmy samowystarczalni, a co więcej, że sami z siebie tak naprawdę niewiele możemy uczynić. Jakże często cierpienie sprawia, że wpadamy w rozpacz i w przepaść swojej nędzy i grzechu. Paradoksalnie na dnie tej przepaści spotkamy kochającego Boga, który właśnie tam na nas czeka. W tej Bożej obecności zanika odruch kurczowego trzymania się swoich pomysłów na życie i chęć obrony siebie za wszelką cenę. Niech przez rozważanie kolejnych stacji drogi krzyżowej Chrystus udzieli nam łaski, byśmy umocnieni Jego miłosierną miłością potrafili umierać dla siebie i żyć na chwałę Trójcy Świętej.