Głos Karmelu 1/2010 (31)

Editorial

Pismo święte – jak mawiał św. Grzegorz Wielki – rośnie wraz z tymi, którzy je czytają, objawia ciągle nowe zastosowania i coraz bogatszą treść, w zależności od wyzwań i pytań, z jakimi się je czyta. Podobnie jest z błogosławieństwami, które Jezus wygłosił, a których adresatami są nie tylko Galilejczycy żyjący w czasach Jezusa, ale i my, także zaproszeni do spotkania z żyjącym Jezusem. W rozpoczynającym się roku wczytamy się zatem wspólnie w osiem życzeń szczęścia, które Jezus wypowiadał i wypowiada do swoich uczniów. Będziemy stawiali pytania i mierzyli się z wyzwaniami, jakie stawiają przed nami błogosławieństwa.
Na górze w czasie wypowiadania tych niezwykłych słów dokonało się coś niesamowitego. Nastąpiło całkowite odwrócenie wartości. Nowe radości, a raczej nowość radości została przeciwstawiona marnym wartościom ziemskim, wśród których człowiek chętnie rozbija namiot i z zadowoleniem żyje pośród tego, co łatwiejsze, przyjemniejsze i lżejsze, nie dostrzegając, że dawno zamienił pragnienia na zachcianki, a to co nazywa szczęściem nie ma nic wspólnego z prawdziwą radością. Ubodzy, cisi, sprawiedliwi, miłosierni, łagodni to ci, którzy dotykają radości autentycznej. „Te radości – powiada włoski pisarz Erri De Luca – parzą jak rozżarzone węgle. Nigdy wcześniej oficjalne porządki i zasady nie zostały tak poruszone, bez rewolucji, ale przez radość, która jest obca władcom… Nowość tej radości nie znalazła jeszcze miejsca na ziemi”.
A to przecież owi radośni zdobywając się na życie błogosławieństwami staną się dziedzicami królestwa niebieskiego. Królestwa, które przecież już jest na tym świecie, może niezbyt dostrzegalnie, może nie tak jak byśmy sobie tego po ludzku życzyli, ale przez to nie mniej realnie. Zapraszamy do wspólnego wsłuchiwania się w błogosławieństwa i poszukiwania królestwa Bożego, które jest w nas i pośród nas. Sprawmy, by nowość błogosławieństw znalazła miejsce na ziemi.

Redakcja