Syn Józefa z Nazaretu

Wśród problemów z zakresu biblistyki dziś żywo dyskutowanych, miejsce specjalne zajmuje niewątpliwie opowieść ewangeliczna, dotycząca dzieciństwa Jezusa, a zawarta w pierwszych rozdziałach Ewangelii Mateusza i Łukasza. Dokonuje się porównań tekstów, wysuwając poglądy teologiczne i egzegetyczne o tendencjach krańcowo sprzecznych.
W obecnym krótkim studium staraliśmy się, nie szczędząc wysiłków, poddać ogniowej próbie te główne zagadnienia, ujmując syntetycznie i wykorzystując wszystko, co było możliwe do uchwycenia, i mając przy tym na uwadze szczególnie Ewangelię Mateusza. W toku pracy coraz wyraźniej zaczęła rysować się przed naszymi oczyma postać św. Józefa, do tej pory zbyt mało znana, a przynajmniej mało uwzględniana, skoro weźmie się pod uwagę jego wzniosłe i szczególne posłannictwo, jakie miał spełnić w tajemnicy Wcielenia Syna Bożego. W tej mierze, w jakiej nasze dociekania będą uznane za właściwe w zakresie teologii biblijnej, będą mogły z nich skorzystać szczególnie i teologia dogmatyczna, i mariologia, a zwłaszcza teologia pastoralna i dydaktyczna. Jeśli uwzględni się fakt, że przynajmniej dwa razy do roku (19 III i 1 V) należy przygotować rozważanie na temat św. Józefa, to łatwo zrozumieć pastoralną uwagę odpowiedzialnego przedstawienia problemu, oparcia go na wiedzy biblijnej, teologicznym uzasadnieniu i zdrowej praktyce pobożności.
Odnośnie do tzw. „milczenia” św. Józefa przyjmujemy, że brak jest jego zdecydowanych wypowiedzi. Ale słowa nie są jedyną formą wyjawiania sądu, przeciwnie – czasem nawet nic nie znaczą. Istnieje za to pewien sposób wyrażania swego stanowiska, które objawia się samą postawą i działaniem; w tej mierze św. Józef nie milczy – mówi, i to jeszcze jak! Święty Józef przemawia właśnie tym, że wiernie wypełnia swoją rolę, jaką mu Bóg przydzielił w planie zbawczym: obok Maryi – jako Jej prawdziwy małżonek, obok Jezusa – jako wypełniający specyficzną funkcję ojcowską, prawną, uczuciową i wychowawczą zarazem. Postawa służebna, jaką przyjął przy Wcieleniu Słowa, z całkowitym oddaniem się bez zastrzeżeń – nie wymaga słów, by ją można zrozumieć; mówi dostatecznie wyraźnie sama za siebie.
Kto wie, czy właśnie dziś ten rodzaj wypowiedzi, a więc mowa faktów, nie jest najbardziej potrzebna ludzkości, aby zrównoważyć ogrom pustej gadaniny. Pismo Święte podaje o św. Józefie to, co dla pisarzy świętych wydawało się zasadnicze, aby umieścić go na właściwym, eksponowanym miejscu. Obecne ożywienie nauk biblijnych nie może pominąć badań mających na celu ukazanie we właściwym świetle tych Sług Bożych, którzy realizowali historię zbawienia; historia zawiera, obok głównej osoby Jezusa, również i tego, który wraz z Maryją miał spełnić określoną rolę w czasie ziemskiej wędrówki Syna Bożego – a więc osobę JÓZEFA. To, co na ten temat mówią Ewangeliści, i to, co wynika z dociekań – przedstawimy na następnych stronicach.

Autor