Szkaplerz św. Jana Pawła II

Gdy wieczorem 2 kwietnia 2005 r. cały świat obiegła wiadomość, że nasz ukochany Ojciec Święty Jan Paweł II odszedł do domu Ojca, oczekiwaliśmy na informację, gdzie zostanie on pochowany. Wielu naszych rodaków spodziewało się, że polski Papież spocznie w Polsce – na Wawelu. Byli i tacy, którzy postulowali, aby na Wawelu spoczęło przynajmniej jego serce. Nie stało się tak. Jan Paweł II, Namiestnik Chrystusa, spoczął tam, gdzie spoczywa św. Piotr i jego następcy, tj. w podziemiach bazyliki watykańskiej, gdzie dziś jego grób jest miejscem rozlicznych pielgrzymek. Ale oto właśnie stamtąd, ze wzgórza watykańskiego, trafiła do nas, trafiła do papieskich rodzinnych Wadowic, trafiła do bardzo bliskiego Papieżowi kościoła karmelitów bosych, bezcenna relikwia, bo trafił tam szkaplerz, który we dnie i w nocy spoczywał na sercu Sługi Bożego, szkaplerz, który był niemym świadkiem każdego uderzenia tego serca, pałającego przeogromną miłością Boga i ludzi. Co więcej, tam trafiła ta relikwia, która spoczywając na barkach Ojca Świętego, była świadkiem ogromnego ciężaru odpowiedzialności za Kościół i za świat, jaki Sługa Boży Jan Paweł II dźwigał bez ociągania się, bo we wszystkim przylgnął do Chrystusowego krzyża, co tak namacalnie widzieliśmy w Wielki Piątek, na tydzień przed śmiercią Papieża, kiedy to tulił on w swej prywatnej kaplicy krzyż Pana do swojego serca.
Przyjmując więc bezcenną relikwię papieskiego szkaplerza, całując ją ze czcią i umieszczając ją przy ołtarzu Matki Bożej, wadowiccy karmelici bosi zechcieli przyjąć równocześnie wielkie teologiczne przesłanie, które płynie z tego wymownego znaku pobożności maryjnej. Co więcej, pragną oni przesłaniem tym dzielić się ze wszystkimi, którzy noszą szkaplerz święty lub zechcą go przyjąć. Niech ten płaszcz macierzyńskiej opieki Jezusowej Matki zdobi pierś jak najliczniejszych naszych rodaków i niech ich serca biją w rytmie bicia Jej Niepokalanego Serca, w jakim to rytmie biło serce Jana Pawła Wielkiego.