Głos Karmelu 5/2012 (47)

Editorial

Aż serce boli, że trzy ostatnie prośby Modlitwy Pańskiej musimy zmieścić w jednym numerze „Głosu Karmelu”, a wynika to z powodu przyjętej przez redakcję zasady, by ostatni numer był poświęcony konkretnego świadkowi wiary. Po zamknięciu numeru zauważyłem jednak, że taki wymuszony zabieg, ma swoją dobrą stronę: uświadamia jak ważne jest nasze ludzkie przebaczenie w walce ze Złym w wielkim dziele zbawienia. Czy nie jest tak, że na co dzień zbyt łatwo zapominamy o tym chrześcijańskim (choć nie tylko) obowiązku? „Ktoś słusznie zauważył – pisze pani Danuta Piekarz – że wśród tzw. porządnych ludzi spogląda się podejrzliwie, gdy dwie osoby bardzo się lubią, a nie widzi się problemu, gdy dwie osoby się nienawidzą!”. A przecież wszyscy żyjemy z przebaczenia – tego, które wybrzmiało na Chrystusowym Krzyżu, a jego echo wciąż możemy dosłyszeć u kratek konfesjonału, gdy kapłan z sakramentalną mocą wypowiada „… i ja odpuszczam Tobie grzechy”. „Włączyć się w Chrystusa” – jak postuluje nasz gość o. Marko Ivan Rupnik , to przywrócić smak naszej wierze, żyć życiem Chrystusowym, zło dobrem zwyciężać. Pewnie, że to oznacza walkę duchową, ale przecież „Panem jest Chrystus i tak jak Jezus pokonał złego, tak samo Jego apostołowie, tak samo święci przez 2000 lat trwania Kościoła, i tak samo my dziś pokonujemy złego, jeżeli tylko trwamy w bliskości z Jezusem” (s. 14). Prośmy zatem przepiękną modlitwą pochodzącą z VI wieku, polecaną nam przez o. Piotra Krupę w jego artykule: „Uczyń nas, Panie, przez ufność która od Ciebie pochodzi, godnymi, by mówić tę czystą i świętą modlitwę, w  której życiodajne usta pouczyły wiernych uczniów, dzieci Twoich tajemnic: gdy się modlicie tak winniście się modlić, wyznawać i mówić: «Ojcze nasz, któryś jest w niebie, nie wódź nas na pokuszenie, ale nas zbaw ode złego»”.