Głos Karmelu 2/2013 (50)

Editorial

Dramatyczna historia Kaina i Abla opisana w księdze Rodzaju to nie kronika kryminalna czy gotowy scenariusz na thriller. Niestety to historia ludzkiego serca, jego ciemnej strony, złych wyborów, i jeszcze gorszych konsekwencji. Ilekroć pozwalamy, by „grzech leżał u naszych wrót”, tylekroć tracimy panowanie nad naszym życiem, a często okazuje się, że i nad życiem naszego brata.
Pytanie zawarte w podtytule tego numeru „Głosu Karmelu” nigdy nie straciło na swej ważności. Jak pisze o. Bogumił – franciszkanin Odnowy, we wprowadzającym artykule: „Dziś o mojego brata pyta mnie Bóg. «Gdzie jest brat twój?» To pytanie skierowane jest do wszystkich, zatem także i do mnie. Nie mogę wmawiać sobie, iż nie należę do pokolenia Kainów, że nikogo nie zabiłem, więc cała ta historia zupełnie mnie nie dotyczy. Trzeba mi bowiem zadać sobie samemu pytanie o to, kto jest moim bratem. Jest to pytanie podobne do tego, które pewien uczony w Piśmie zadał Panu Jezusowi: «A kto jest moim bliźnim?». Odpowiedź Pana Jezusa zabrzmiała prosto: Bliźni to człowiek, który potrzebuje ciebie jak dobrego Samarytanina”.
„Krzywe spojrzenie” Kaina – o którym pisze o. Albert, trzeba zatem prostować, oczyszczać, odkrywać w sobie i kształtować własne serce na wzór drugiego z braci: Abla. Rosyjski prawosławny myśliciel Nikołaj Bierdiajew w jednym ze swoich dzieł przekonuje, że na sądzie ostatecznym zabrzmi to samo pytanie z początków ludzkiej historii, choć ustawione nieco w innym szyku: Ablu gdzie jest twój brat Kain? A Kardynał Gianfranco Ravasi – przewodniczący Papieskiej Rady ds. Kultury, za argentyńskim pisarzem, wyobraża sobie niebo, w którym spotykają się Kain i Abel „i żaden z nich nie może sobie przypomnieć, kto dopuścił się zabójstwa: czy Kain zabił Abla, czy też Abel – Kaina. Nie pamiętają! Bo niebo jest miejscem, w którym naprawdę się przebacza, bo się nie pamięta zła”.
Nauka czystego spojrzenia, dokonuje się już teraz, w tym czasie i w tym miejscu, w którym jesteśmy. Miłość bliźniego, życie sakramentalne, zaproszenie do kontemplacji, maryjne wstawiennictwo – to kolejne lekcje, na które nie warto się spóźniać.