Modlitwa początkujących

W chwili ukazania się „Modlitwy początkujących” (1945) bł. Maria Eugeniusz od Dzieciątka Jezus był już znany jako orędownik duchowości karmelitańskiej. Jego książka, która zyskała od razu dużą popularność, stanowi wspaniałe wprowadzenie do życia modlitewnego z opisem poszczególnych etapów, jakie wyznaczają tę drogę, i środków koniecznych do posuwania się naprzód pomimo napotykanych trudności. Modlitwa to „nawiązanie kontaktu z Bogiem, urzeczywistnienie nadprzyrodzonego zjednoczenia, jakie łaska tworzy między Bogiem a naszą duszą, lub też wymiana dwóch miłości: tej, którą Bóg obdarza nas, i tej, którą my żywimy do Niego”.

Maria Eugeniusz od Dzieciątka Jezus (Henryk Grialou, 1894–1967). Karmelita bosy, autor wielkiego dzieła zatytułowanego „Chcę widzieć Boga”, założyciel Instytutu Notre-Dame de Vie. W trakcie całej swojej posługi niestrudzenie otwierał przed chrześcijanami drogi modlitwy i kontemplacji, wywodzące się w prostej linii z tradycji karmelitańskiej. Został beatyfikowany przez papieża Franciszka 19 listopada 2016 roku.

***

Nie ma chyba lepszego wprowadzenia do życia modlitewnego niż to, które proponuje nam ojciec Maria Eugeniusz w tym tekście opublikowanym w 1945 roku przez Éditions du Carmel, mieszczące się wówczas w karmelitańskim klasztorze Petit Castelet w Tarascon. Ojciec Maria Eugeniusz był już wtedy znany jako orędownik duchowości karmelitańskiej, który uczył drogi modlitwy w tak różnych środowiskach jak klasztory karmelitańskie, wyższe seminaria duchowne, środowiska uniwersyteckie czy wspólnoty młodzieżowe.
Kolejne rozdziały tej książki, które zostały później włączone do wielkiej syntezy duchowości, jaką jest dzieło zatytułowane Chcę widzieć Boga, stanowią wspaniałe wprowadzenie do życia modlitewnego, zawierające opis poszczególnych etapów, jakie wyznaczają tę drogę, i środków koniecznych do posuwania się naprzód pomimo napotykanych trudności.
Opierając się przede wszystkim na nauczaniu świętej Teresy od Jezusa i na jej słynnej definicji modlitwy, w myśl której jest to „poufne i przyjacielskie z Bogiem obcowanie i […] po wiele razy powtarzana rozmowa z Tym, o którym wiemy, że nas miłuje” (Ż 8, 5), Założyciel Instytutu Notre-Dame de Vie zachęca, byśmy dostrzegli, że modlitwa to coś więcej niż tylko zwykłe ćwiczenie duchowe, że ogarnia ona całe życie tego, kto decyduje się w nią wejść. Nie jest aktem oddzielonym od życia, ale raczej fundamentem całego życia duchowego, ponieważ oddaje nas we władanie Ducha Świętego, który ją ożywia: modlitwa to „nawiązanie kontaktu z Bogiem, urzeczywistnienie nadprzyrodzonego zjednoczenia, jakie łaska tworzy między Bogiem a naszą duszą, lub też wymiana dwóch miłości: tej, którą Bóg obdarza nas, i tej, którą my żywimy do Niego” (s. 16–17). Modlitwa terezjańska stanowi więc wyjątkowy sposób podążania na spotkanie z Bogiem, obecnym w duszy nadprzyrodzoną obecnością łaski i działającym w niej nieustannie swoją miłością „jak ogień niezmiennie promieniujący ciepłem, słońce ustawicznie rozlewające swój blask, źródło bijące nieprzerwanie” (s. 17).
Znajdziemy tu więc nie tylko źródło wiedzy na temat początków modlitwy myślnej, od najskromniejszych form modlitwy ustnej po modlitwę skupienia i prostoty, ale też żarliwy wywód o konieczności ćwiczenia, od którego zależy owocność całego naszego
życia duchowego.

Jan Gabriel od Dzieciątka Jezus OCD