Pisma misyjne

W 2021 r. mija pół wieku od czasu pierwszej wyprawy polskich karmelitów bosych do Afryki. Polscy pionierzy rozpoczynali swoją pracę misyjną w prostych warunkach niestabilnego politycznie kraju, w którym wojna domowa na tle etnicznym wisiała już w powietrzu. Stali się spadkobiercami wielkich krzewicieli wiary, Ojców Białych, którzy z powodu braków personalnych byli zmuszeni opuścić swoje stacje misyjne. Tych jedenastu śmiałków, świetnie przygotowanych i zorganizowanych przez o. Leonarda Kowalówkę OCD, powodowanych duchem apostolskim św. Teresy, fundatorki karmelitów bosych, wyruszyło w nieznane tak jak, prawie cztery wieki wcześniej, uczyniła to drużyna o. Jana od Jezusa i Maryi, której celem był perski Isfahan, a po drodze opatrzność Boża przygotowała królewski Kraków i pierwszą fundację polskiego Karmelu.
Z okazji jubileuszu 50-lecia misji karmelitańskich w Burundi składam serdeczne podziękowania naszym weteranom misyjnym, którzy w 1971 r. nie obawiali się zaryzykować i oddać swoje życie afrykańskim sercom spragnionym Boga. Tym, którzy są nadal wśród nas, życzę Bożego błogosławieństwa, a braciom, którzy oglądają już Zbawcę – wieczności pełnej pokoju i szczęścia. Pragnę również podziękować o. Janowi Krawczykowi OCD za inicjatywę wydania i przypomnienia polskiemu czytelnikowi dwóch niezwykłych misyjnych historii i dwóch równie niezwykłych promotorów trudu misyjnego: o. Jana od Jezusa i Maryi i o. Leonarda. Ufam, że ta publikacja będzie okazją do wzbudzenia nowego zapału ewangelizacyjnego w naszej prowincji i zainspiruje konsekrowanych i świeckich do nowych, odważnych inicjatyw na miarę pierwszych karmelitańskich misjonarzy w Kongo, w Meksyku czy w Persji.

Tadeusz Florek OCD

W jubileusz 50-lecia pracy misyjnej polskich karmelitów bosych w Afryce, dzieła o. Jana od Jezusa i Maryi i o. Leonarda Kowalówki są potężnym wołaniem o odnowienie zapału misyjnego. Są zwierciadłem prawdziwej miłości do Chrystusa i Jego Kościoła, opowieścią o bohaterskiej miłości i poświęceniu dla zbawienia dusz ludzkich oraz świadectwem wymagającej miłości do Zakonu Najświętszej Maryi Panny z Góry Karmel.
Ojciec Jan od Jezusa i Maryi, dostrzegając konieczność podjęcia misji u początku XVII w., pisał:

Prawdziwi przyjaciele Boga wiedzą, jak wielu okrutnych przeciwników oblega małą trzodę Chrystusa, i powinni żywić jak najgorliwszą nadzieję, aby tych wrogów ukorzyć i uczynić ich sprzymierzeńcami Kościoła – nie żelazem, lecz drzewem, to jest najrozkoszniejszą regułą krzyża. Toteż częste rozmyślanie o tej kwestii z pewnością pobudzi zapał i powiększy świadomość tej wielkiej ohydy, która zalała ten świat.

Echem przytoczonych słów o. Jana jest współczesne przesłanie św. Jana Pawła II o konieczności odnowienia zapału misyjnego, które zawarł z encyklice Redemptoris missio, zaznaczając, że u schyłku drugiego tysiąclecia od przyjścia Jezusa Chrystusa

przekonujemy się, że misja Kościoła dopiero się rozpoczyna (…) Liczba tych ludzi, którzy nie znają Chrystusa i nie należą do Kościoła, stale wzrasta, a od zakończenia Soboru niemal się podwoiła. Nie możemy być spokojni, gdy pomyślimy o milionach naszych braci i sióstr, tak jak my odkupionych krwią Chrystusa, którzy żyją nieświadomi Bożej miłości. Dla każdego wierzącego, tak jak i dla całego Kościoła, sprawa misji winna być na pierwszym miejscu, ponieważ dotyczy wiecznego przeznaczenia ludzi i odpowiada tajemniczemu i miłosiernemu planowi Bożemu.

Nowe i całościowe tłumaczenie Pism misyjnych zostało przygotowane przez pana dra Wojciecha Kowalskiego. Przekład stanowił prawdziwe wyzwanie nie tylko ze względu na dystans czasu dzielący nas od autora, ale przede wszystkim ze względu na zakotwiczenie dzieła w odległej nam mentalnie kulturze XVII-wiecznej, kontrreformacyjnej Italii. Jaskrawe i jednoznaczne sformułowania mogą szokować współczesnego czytelnika, przyzwyczajonego do ostrożnych narracji. Przekład wymagał gdzieniegdzie parafraz i redaktorskich dopowiedzeń, aby stał się zrozumiały dla współczesnego i świeckiego czytelnika, pozbawionego znajomości klasycznej filozofii arystotelesowsko-tomistycznej oraz łatwego rozpoznawania referencji biblijnych. To owoc wielomiesięcznej pracy tłumacza i redakcji.

Damian Sochacki OCD