Wzrastanie z Chrystusem. Droga do dojrzałości duchowej

„Kościół jest święty, ponieważ jest oblubienicą Chrystusa, lecz jest też niedoskonały, ponieważ nosi w swoim łonie grzeszników. Potrzebujemy spojrzenia wiary, by pozwolić się dotknąć Chrystusowi za pośrednictwem znaków i narzędzi, które On sam ustanowił. Kościół jest rzeczywistością należącą do Chrystusa i pozostaje nadal narzędziem w Jego rękach pomimo swych niedoskonałości. Dojrzałość chrześcijańska polega na tym, by należeć do Kościoła, wpatrując się jedynie w Jezusa i należąc jedynie od Niego”.

ks. Ludwik Pelletier

***

Ksiądz Ludwik Pelletier swoim przepowiadaniem i życiem pociągnął tysiące osób na drogę bliskości z Chrystusem, która jest nieustannym wzrastaniem przez upadki i dojrzewaniem przez porażki. Jak osiągnąć dojrzałość duchową, podążając za Mądrością wcieloną? W czasach, kiedy liczy się natychmiastowość, pytanie to staje się najważniejszą sprawą w życiu chrześcijanina. Dojrzałość jest celem, jest pełnią istnienia, którą zostaliśmy obdarowani w Chrystusie, a początkiem każdej autentycznej drogi zjednoczenia z Bogiem jest uświadomienie sobie, że nie żyjemy na ziemi po to, by realizować własne plany, lecz aby wypełnić zamysł Boży.

Ksiądz Ludwik Pelletier (1960–2015) był kapłanem diecezji paryskiej, spowiednikiem i kierownikiem duchowym. Pochodził z rodziny francuskiej, która walczyła w ruchu oporu podczas drugiej wojny światowej. Święcenia kapłańskie przyjął w 1988 roku jako kapłan Wspólnoty Emmanuel. W 1992 roku otrzymał licencjat z teologii moralnej w Papieskim Instytucie Jana Pawła II dla Studiów nad Małżeństwem i Rodziną, gdzie obronił pracę pt. „Roztropność w Chrystusie”. Swoją pierwszą posługę duszpasterską podjął jako kapelan w założonym przez kardynała Lustigera ośrodku Tibériade w Paryżu, niosącym pomoc osobom dotkniętym AIDS. W latach 2002–2007 był kustoszem bazyliki Sacré-Cœur na Montmartrze. W latach 1992–2013 ksiądz Ludwik Pelletier był wykładowcą teologii moralnej dla kleryków w Paryżu oraz w École Cathédrale de Paris. Głosił liczne konferencje dla małżonków oraz rodziców samotnie wychowujących dzieci. Zmarł nagle 6 lipca 2015 roku. W jego pogrzebie wzięły udział tysiące ludzi. Obecnie trwają starania o otwarcie jego procesu beatyfikacyjnego.

Do książki jest dołączony obrazek z modlitwą za wstawiennictwem księdza Ludwika Pelletiera.

***

Niniejsza książka jest pierwszą publikacją pism znanego francuskiego kapłana i rekolekcjonisty Ludwika Pelletiera, zmarłego nagle w 2015 roku, w wieku 55 lat. Za życia nie zdążył sam przygotować jej do druku. Nicią przewodnią tych rozważań jest próba odpowiedzi na kluczowe pytanie życia chrześcijańskiego: „Jak dojść do dojrzałości, podążając śladami Mądrości wcielonej?”.
Dojrzałość jest syntetycznym określeniem tego, co powinno być celem każdego, kto na serio bierze odpowiedzialność za swoje życie. Mądrość wcielona zaś jest darem Jezusa Chrystusa dla ludzi, których pragnie doprowadzić do pełnego rozwoju ich jestestwa. Kult młodości, a dokładniej okresu dorastania, skłonność do natychmiastowego zaspokajania swoich potrzeb, zachęta do próbowania i kosztowania wszystkiego, do szukania rozmaitych wrażeń – wszystko to charakteryzuje nasze czasy w wielu wymiarach życia, co niestety nie ułatwia człowiekowi dążenia do dojrzałości, która wymaga czasu, milczącej refleksji, umiaru i panowania nad własnymi namiętnościami. Ów rozdźwięk powoduje, że chrześcijanie – a szerzej rzecz ujmując, wszyscy poszukujący życiowej mądrości – pilnie dziś potrzebują odkrycia drogi wiodącej ku dojrzałości.
Ksiądz Ludwik Pelletier miał odwagę opisać ją bardzo precyzyjnie, czerpiąc z bogatej skarbnicy Pisma Świętego, Tradycji i nauczania Kościoła katolickiego. Czytelnik szybko zorientuje się, że autor ma dar wzbudzania pragnienia dojrzałości, ukazując, jak bardzo jest ona płodna, niosąca pokój i radość serca. Umie też jasno wskazać przeszkody pojawiające się na drodze do dojrzałości oraz wyzwania, które trzeba będzie na niej podjąć. Autor najpierw – w pełnym świetle Chrystusa, w którym możemy rozpoznać „pierworodny wymiar grzechu”, jak naucza św. Jan Paweł II – nakreśla aktualną sytuację grzesznego człowieka, w którego istnienie wpisana została pożądliwość. Następnie prowadzi ku doskonałości, którą w pełni zrealizowała w swoim życiu Najświętsza Maryja Panna. Droga ta wiedzie przez odkupienie, w które zostaliśmy włączeni na mocy chrztu świętego, oraz przez działanie łaski Bożej, które jest możliwe w duszy człowieka dzięki odkupieniu. Niniejsza książka jest czymś w rodzaju mapy tej drogi, na której ksiądz Pelletier z braterską miłością towarzyszy nam od początku do końca.

Oryginalnością podejścia autora jest posługiwanie się obrazami biblijnymi oraz ich treścią w Tradycji Kościoła, szczególnie w pismach mistrzów duchowych. W ten sposób opiera się pokusie dopasowywania antropologii biblijnej i różnych wynikających z niej modeli antropologicznych do modnych obecnie teorii psychologicznych. Wybór takiej metody nie wynika żadną miarą z pogardy dla nauk humanistycznych; przeciwnie, szanuje je w granicach ich kompetencji i nie wypowiada się na tematy, w których sam nie jest specjalistą. Ksiądz Ludwik Pelletier pragnie przede wszystkim ukazać czytelnikowi wizję rozwoju człowieka od początku do końca w świetle mądrości objawionej. Posługuje się przy tym biblijnym porównaniem człowieka do drzewa z głęboko zapuszczonymi korzeniami, gałęziami, liśćmi i owocami. Sam zrozumiał bowiem, że obrazy biblijne, szczególnie obrazy antropologiczne, nie są zwykłymi metaforami. Warto się w nie wpatrywać, rozsmakować się w nich i je przemodlić. W niniejszych rozważaniach autor chętnie powraca do obrazów drzewa i nasienia, jakich wiele jest zarówno w Starym, jak i w Nowym Testamencie. Obrazy te przemawiają czytelnie również do ludzi naszych czasów, którzy zdecydują się poświęcić nieco czasu na to, by zastanowić się nad kondycją człowieka oraz nad trudem, którego ta kondycja od niego wymaga. Przyroda, a nawet cały kosmos zostały dane człowiekowi, by pomóc mu zrozumieć samego siebie i podjąć uczciwie i radośnie pracę nad sobą. Nie ma w tym nic dziwnego dla kogoś, kto zrozumiał, że nasz Odkupiciel jest również naszym Stwórcą.
Czytelnik zauważy, że wiele cytatów zostało zaczerpniętych z ksiąg mądrościowych, szczególnie z Księgi Przysłów, z Mądrości Syracha czy też z Księgi Koheleta, czyli z tekstów, do których chrześcijanie sięgają dosyć rzadko. A szkoda, gdyż te uniwersalne sentencje są owocem głębokiej refleksji nad historią przymierza człowieka z Bogiem na tle spotkania z mądrościami pogańskimi. Wyjątkowe doświadczenie Izraela, które wyrosło z tego właśnie spotkania, wydało cenny, uniwersalny owoc mądrości dla wszystkich ludzi i dla każdego człowieka. Ksiądz Ludwik Pelletier miał dar czytania i rozważania tych ksiąg w świetle Chrystusa, niejako Jego własnymi oczyma, oraz w świetle bogatej Tradycji Kościoła, która przez wieki umiała się nimi karmić. Droga, którą autor proponuje czytelnikowi, wydaje się łatwa do znalezienia, prawie oczywista. Ponadto jest ona poparta jego osobistym doświadczeniem zdobytym w szkole wielkich mistrzów, którzy oczyma wiary potrafili dostrzec, że droga każdego człowieka jest tak naprawdę drogą wiodącą od Boga i do Boga prowadzącą.

Jako biskup pomocniczy Paryża, pragnę wyrazić – w imieniu własnym i całej diecezji – wdzięczność wszystkim, którzy przygotowali niniejszą publikację. Brat Joseph de Almeida Monteiro OP nakreślił portret duchowy księdza Ludwika Pelletiera, dzięki któremu ci, którym nie było dane poznać tego kapłana osobiście, bez trudu go pokochają, gdyż był nie tylko gorliwym chrześcijaninem, lecz także człowiekiem w pełni świadomym swojej duszpasterskiej odpowiedzialności. Ci zaś, którzy mieli okazję słuchać go na żywo, będą mogli jeszcze raz wzbudzić w sobie dziękczynienie Bogu za dar, jakim ten kapłan był dla nich. Dziękuję bratu Josephowi za to, że tak dobrze, tak precyzyjnie, jasno i spokojnie opowiedział o tym, kim był ksiądz Ludwik Pelletier, zanim jego życie przerwała nagła, przedwczesna śmierć.
Niniejsza książka ukazuje również, jak wielką wartością jest chrześcijańska przyjaźń, dzięki której bracia pomagają sobie wzajemnie iść pewnym krokiem drogą dojrzałości, co autor szczególnie podkreśla w rozdziale piątym. Ksiądz Pelletier zwraca tam uwagę, że dojrzałość chrześcijańska polega na tym, aby być zależnym od Kościoła, wpatrując się jedynie w Jezusa i będąc zależnym jedynie od Niego. Może to być czasem bolesne, a ksiądz Pelletier wiedział to z własnego doświadczenia kapłańskiego. Nauczył się tego umysłem, sercem i ciałem. Pozwolił się wewnętrznie ukształtować, a następnie owocem tego powolnego procesu dojrzewania zechciał podzielić się po bratersku z tymi, którzy do niego przychodzili. Nie ograniczał się do udzielania im rad. Wszystkich powierzonych jego duszpasterskiej trosce ogarniał modlitwą, pościł i umartwiał się w ich intencji oraz umiał nie tylko do nich mówić, ale przede wszystkim ich słuchać. Znał przy tym własną nędzę o wiele lepiej, niż większość z nas jest w stanie poznać samych siebie. I również o wiele pokorniej niż inni wierzył, że Jezus Chrystus naprawdę włącza swoich przyjaciół w dzieło odkupienia.
Przyczyniając się do wydania tej książki, jak również następnych, będących w przygotowaniu, przyjaciele księdza Ludwika Pelletiera umożliwiają mu niejako kontynuowanie jego posługi także pośmiertnie. Nie mam wątpliwości, że autor, cieszący się już bliskością Najświętszej Maryi Panny, nie ustaje, przez miłosierdzie Boże, wstawiać się, za wszystkimi, którzy w jego słowach znajdą zachętę do wejścia na drogę życia w prawdzie ku pełnej dojrzałości w Chrystusie jako Głowie Mistycznego Ciała, którego my wszyscy ochrzczeni jesteśmy członkami.

bp Éric de Moulins-Beaufort,
biskup pomocniczy Paryża