Głos Karmelu 5/2009 (29)

Editorial

Jedną z zasadniczych funkcji soli jest oczywiście przyprawianie pożywienia, dodawanie mu smaku. Ma to nam przypominać, że przez chrzest cała nasza istota została głęboko przemieniona, ponieważ została „przyprawiona” nowym życiem pochodzącym od Chrystusa. Święty Paweł w Liście do Rzymian zachęca, by człowiek wierzący swój sposób myślenia opierał na Bożym myśleniu: „Nie bierzcie więc wzoru z tego świata, lecz przemieniajcie się przez odnawianie umysłu, abyście umieli rozpoznać, jaka jest wola Boża: co jest dobre, co Bogu miłe i co doskonałe” (Rz 12, 2). Chrześcijanin to człowiek, który myśli myślami Jezusa i wybiera w codzienności to co Jezusowe odrzucając to, co z Jezusem nie ma nic wspólnego.
Często słychać, także z kościelnych ambon, że być solą to znaczy dawać dobry przykład. Rzeczywiście jest to niezwykle ważny moment życia chrześcijanina. Świadectwo własnego życia, szczególnie gdy się jest rodzicem lub gdy się jest kimś „na świeczniku” jest bardzo ważne. Niesie jednak w sobie niebezpieczeństwo postępowania na pokaz, można wręcz popisywać się swoją dobrocią. Tymczasem metafora soli sprowadza nas głębiej, do naszego serca. Co to znaczy być solą? To najpierw znaczy być wiernym Jezusowi w sercu, nawet jeśli ludzie nie zauważą spektakularnych zachować i nie wywołamy swoim życiem zachwytów. Jeżeli jesteśmy wierni Temu, który nadaje smaku naszemu życiu, coś naprawdę się zmienia wśród ludzi gdzie my żyjemy. Naprawdę i głęboko coś się zmienia. Dzięki tej pokornej i niezauważalnej gołym okiem wierności pojawia się świeży powiew Ewangelii, który ożywia także nasze otoczenie. Wówczas nie przez zewnętrzne zachowanie, ale gdzieś na głębszym poziomie ludzie stają się uczestnikami Bożego życia, które czerpią z naszej wierności, z naszego życia w Bogu.
Będziesz błogosławieństwem dla narodów, w tobie będą błogosławione narody – takie było przeznaczenie Izraela. Skoro my jesteśmy duchowym Izraelem, to to samo odnosi się do życia Kościoła i konkretnie do mojego życia. Już czas, abyśmy to co jest zwietrzałe w naszym życiu, odświeżyli u stóp Jezusa, abyśmy żyli tożsamością Jezusa, który jest w nas.

Redakcja