Posłuchaj, córko

Zbiór rozważań „Posłuchaj, córko” proponuje tematy na rekolekcje, oparte na słowach dwóch wersetów (11 i 12) z Psal­mu 45 (44). W Biblii Tysiąclecia Psalm został zatytułowany: „Weselna pieśń dla Pomazańca Bożego” i na­zwany pieśnią pouczającą, pieśnią miłości. Ksiądz Bo­rowski w swoim komentarzu biblijno-ascetycznym do Psalmów tytułuje ten Psalm: „Zaślubiny Boga z Ludem” (Psalmy, Kraków 1983, s. 175). Nie ulega wątpliwości, że psalm ma charakter symboliczny. W obrazie zaślubin królewskich odnosi się on przede wszystkim do Boga, do Chrystusa i ludu Bożego, do Kościoła – czystej oblu­bienicy Baranka (Ef 5, 25-27), do po­szczególnych ludzi, z którymi Bóg związał się przymie­rzem miłości. Obraz miłości oblubieńczej Boga i człowie­ka, często jest stoso­wany w Piśmie świętym, na przykład: „I poślubię cię sobie na wieki… przez miłość i miłosier­dzie” oraz „Po­ciągnąłem ich ludzkimi więzami, a były to więzy miło­ści” (Oz 2, 21, 11, 4). Kościół zaleca czytanie tego Psalmu w uroczystości Chrystusa, Najświętszej Maryi Pan­ny, na uroczystości ślubów zakonnych. Wersety 11 i 12 przy­pominają pociągniętym przez Boga wię­zami miłości o zo­bowiązaniach człowieka wobec swego Pana. Szczególnie można je odnieść do osoby po­święconej Bogu. W takim duchu zapraszam do wspólnego rozważania pouczenia Boga: posłuchaj, spójrz, nakłoń ucha, zapo­m­nij, Król pragnie twej piękności, On jest twoim Panem, oddaj Mu pokłon. Moje rozważania poddadzą jedynie pewne su­gestie. Ty sam, oświecony Bożym świa­tłem, możesz wejść w całą głębię ich treści.