Głos Karmelu 5/2005 (5)

Editorial

Bardzo często z ust moich współbraci słyszę standardowe pytanie o temat kolejnego numeru, wtedy ze śmiechem odpowiadam: „Świętość!”. Reakcja za każdym razem jest taka sama: „Znowu?”.
Tak, znowu chcemy pisać o świętości, lecz tym razem nieco inaczej niż w poprzednich numerach. Do tej pory zastanawialiśmy się nad samym Bożym wezwaniem (nr 1) i ludzką odpowiedzią na nie (nr 2), w trzecim numerze, w całości poświęconym św. Teresie od Dz. Jezus, mogliśmy zobaczyć, co znaczy świętość w konkretnym życiu. W wakacyjnym wydaniu natomiast pochyliliśmy się nad różnorodnością dróg, powołań prowadzących do jednej świętości, a w bieżącym „Głosie Karmelu” pragniemy podać na nią przepis.
Zadanie wydaje się karkołomne, bo czy taki przepis w ogóle istnieje? Czy można podać dokładną recepturę świętości? Rzeczywiście, uczciwie trzeba się przyznać, że nie jesteśmy w posiadaniu żadnego tajemnego, gotowego przepisu na świętość, lecz dzięki Bożemu Objawieniu możemy wskazać pewne składniki, które w życiu każdego z nas przybierają postać owego ewangelicznego zaczynu władnego przemienić świat.
Słowo Boże i Eucharystia, modlitwa i cierpienie, kultura i wiedza – to tylko niektóre z boskich komponentów świętego życia. Wszystkie są potrzebne, jedne jako bardziej podstawowe, inne raczej w roli przypraw, nadających właściwy smak i aromat. I choć możemy je wymienić, to trzeba pamiętać, że ewangeliczna sztuka kulinarna nigdy nie będzie gotowym przepisem, bo każdy z nas osobiście musi rozeznać, co i w jakich proporcjach stosować, jakiego czasu i jakiej temperatury potrzebuje jego życie, by wypiec przaśny chleb świętości.

Redakcja