Komentarz do „Drogi Doskonałości” św. Teresy od Jezusa

Droga doskonałości została napisana przez świętą Teresę tuż po ukończeniu Księgi życia i stanowi jej dobre uzupełnienie. Pod koniec Księgi życia (rozdział 36) święta Teresa nakreśliła w przybliżeniu ideał nowego Karmelu realizowany przez nią w klasztorze Świętego Józefa w Awili. Teraz, prowadząc dialog z mieszkankami domu, Święta przedstawia szeroko ten sam ideał modlitwy i służby. Jednakże odbywa się to bez szczególnych ograniczeń. W ten sposób książka staje się pouczającą lekcją dla życia każdego chrześcijanina.
Właśnie z okazji czterechsetnej rocznicy śmierci świętej Teresy (1582–1982) powstały „kręgi czytelników świętej Teresy”. Dla nich wydano wówczas niektóre dzieła Świętej ze schematami i wstępami ułatwiającymi pracę animatora grupy, a równocześnie ukierunkowującymi postęp i dialog czytelników gromadzących się na słuchanie tekstu świętej Teresy. Z inicjatywy takiej grupy młodych czytelników pomysł „lektury świętej Teresy” znalazł schronienie w czasopiśmie „Teresa de Jesús” (Ávila), które ofiarowało swoje stronice projektowi i przyjmowało jeden po drugim wstępne komentarze do czterdziestu dwóch rozdziałów Drogi doskonałości.
W ten sposób powstała ta książka. Książka, która ma podwójny charakter. Jej stronice przekazują i odzwierciedlają bezpośrednio doświadczenie lektury przeżywanej uprzednio w grupie. Są one również przystosowane do wymogów, jakie niesie ze sobą czasopismo otwarte na tysiące czytelników, którzy nie uczestniczyli we wcześniejszej lekturze, ale którzy wyznaczali sobie spotkanie przy tych samych tekstach świętej Teresy.
Na stronach czasopisma „Teresa de Jesús” część uwag na marginesie odzwierciedlała pewne zdarzenia, które miały miejsce w grupie czytelników – wyjaśnianie archaizmów w słownictwie świętej Teresy, omawianie znaczenia pewnych zwrotów potocznego stylu typowego dla Świętej, wypunktowanie mniej lub bardziej ukrytych odniesień do jej doświadczenia modlitewnego, wprowadzanie odniesień i nawiązań dotyczących historii albo kultury jej czasów, i tak dalej.
Te uwagi na marginesie zostały pominięte w niniejszej książce.
Pominęliśmy również schematy poprzedzające lekturę każdego rozdziału. Miały one na celu ułatwienie zrozumienia każdego rozdziału przed jego przeczytaniem.
Publikacja komentarzy pisanych w ciągu wielu lat i przerwa kilku miesięcy między jednym rozdziałem a drugim wymuszały niejednokrotnie powtarzanie pewnych tematów, żeby czytelnik mógł we właściwy sposób podejść do tekstu świętej Teresy. Zbierając teraz komentarze w całość, nie opuściliśmy tych powtórzeń. Woleliśmy zachować komentarze w takim stanie, w jakim ujrzały światło dzienne w czasopiśmie.
Kim są adresaci niniejszych stron? To po prostu miłośnicy lektury świętej Teresy od Jezusa, niezliczeni uczniowie przyjmujący ją jako mistrzynię chrześcijańskiego życia i towarzyszkę drogi.
Oczywiście pośród owych „miłośników i uczniów” zwróciliśmy szczególną uwagę na młodych, którzy w klasztorach karmelitańskich albo na spotkaniach licznych rodzin terezjańskich rozpoczynają lekturę dzieł świętej Teresy. Im właśnie, jak również ich nauczycielom i animatorom kręgów czytelników świętej Teresy, chcielibyśmy zaoferować proste wsparcie przybliżające do tekstów wielkiej Mistrzyni. Pragnę ich jednak przy tym przestrzec, korzystając ze swego doświadczenia wieloletniego czytelnika dzieł Świętej, że te komentarze są tylko wstępem, po prostu bramą wejściową do książki Teresy. Ważną rzeczą jest przeczytanie dzieł samej Świętej. To znaczy uczestnictwo w tej początkującej grupie młodych czytelniczek z klasztoru Świętego Józefa, dla których święta Teresa pisała i z którymi jeszcze dzisiaj rozmawia.