W piecu wątpliwości. Medytacje [format kieszonkowy]

Wiarę otrzymujemy w darze podczas chrztu, od samego Boga, ale mamy przyczyniać się do jej wzrostu. I tak właśnie czynimy. Jednak dość nieoczekiwanie drzewo wiary, które początkowo wydawało się bardzo silne, nagle wygląda na zmarniałe i słabe. W takiej chwili stajemy twarzą w twarz z naszym największym wrogiem, który może równocześnie być naszym największym sprzymierzeńcem. Staje przed nami wątpliwość. Wątpimy w istnienie Boga. Wątpimy w Jego dobroć. Wątpimy w Jego moc. Wątpimy we wszystko, co się z Nim wiąże i co o Nim mówi. Ale ta wątpliwość sprawia, że zbliżamy się do Niego. Ci, którzy wątpią, podnoszą głos i wzywają Go. A On przychodzi.
Miałam wrażenie, że przez te medytacje – które, nawiasem mówiąc, nawiedziły mnie jako rozmyślania pośród ciemności nocy – Pan mówi do mnie: „Napisz o ich wątpliwościach, bo dziś każdy wątpi we wszystko i wszystkich, a zwłaszcza w mojego Ojca, we Mnie i w Ducha Świętego”. Tak, to czas porzucenia naszych wątpliwości. To czas modlitwy. Wątpliwości może stłumić jedynie modlitwa. Zdziwicie się, widząc, jak małe są w istocie te wątpliwości. Są jak niewielkie kasztanki spadające jesienią, rozgniatane pod stopą wiary. Naprawdę nie mają najmniejszego znaczenia.
W jakiś nadprzyrodzony sposób człowiek wie, że nie może wątpić bez końca. Ponad swoimi wątpliwościami całym sercem wierzy w Trójjedynego Boga, w Matkę Bożą i w całe nauczanie Kościoła. Wierzy, że w nich ukryta jest odpowiedź na wszystkie wątpliwości. Przez wiarę stajemy się ludźmi Chrystusa.

Catherine Doherty